When you try to understand it, the magic disappears.
MYRIAM EYGEMANS
Myriam leeft, schrijft en schildert op golven van weemoed en melancholie die haar evenzeer begeleiden op hoogdagen als in moeilijke tijden.
Ze houdt van de natuur, de grote en de kleine elementen die haar vaak met verbijstering omhelzen, ontzag en bewondering afdwingen.
Het raadsel van dit leven, de op- en neerwaartse gang van mensen: het fascineert en intrigeert haar.
Dat alles giet ze in vormen en woorden, groot en klein, sober of gekruld, in zwart/ wit of weerbarstig rood.
Soms is er troost maar ook een rationele kern is nooit ver weg.
Zoals grasland dat zwijgt onder de mist. Je ziet het niet maar het is er wel.
Het handgeschept papier leent zich perfect om de trage woorden een thuis te geven.
Even verwijderd van een oplichtend scherm, geduldig gedeeld met de lezer en zijn natuur.
CECILIA LEVY
Cecilia Levy creates sculptural objects in paper, using old book pages, wheat starch paste and papier maché technique.
Her work is exhibited internationally and is included in private and permanent collections, including the Swedish National museum.
Most recently, in 2017, her public art commission was installed in the main entrance of Stockholms New Karolinska University Hospital, NKS, twenty plinths holding over 25 unique paper sculptures.
She lives in Sigtuna, works in her studio at Ateljéföreningen Hospitalet in Uppsala and is a member of Konsthantverkarna in Stockholm, where her work is sold.
ROOSJE
De keramische objecten van roosje chini dragen
letterlijk en figuurlijk de sporen van haar schilderijen en haar grafiek.
Een sterke erfenis.
Ze bouwt haar gelaagde, sculpturale composities op uit kleiplaten,
die tijdens het bewerkingsproces getekend worden door toevallige texturen,
aangevuld met gestuurde schrifturen, tekens, krassen, symbolen.
Krijgen deze “beelden” op het eerste gezicht vaak de uiterlijke vorm van hedendaagse gebruikskeramiek mee, dan breekt ze die vormelijke gelijkenis ook weer meteen: insnijdingen en inkervingen kwetsen en doorboren de vorm,
maken hem ‘onbruikbaar’.
Deze ingrepen zorgen, samen met de keuze voor sobere, aardse variaties in kleikleur en engobe, voor een sterke archetypische uitstraling:
het zijn grafvondsten, archeologische relicten, die uitnodigen tot stille contemplatie.
Dit sacrale gevoel wordt niet zelden nog versterkt door de opstelling:
installaties met vijf, zeven, honderd keramische voorwerpen of meer palmen zwijgend,
maar onmiskenbaar hun plaats in.
POLLIE
Pollie Gregoor verdiende, mede door zijn jarenlange engagement als docent schilderkunst in het kunstonderwijs, zijn sporen vooral als schilder van een schijnbaar steeds abstracter wordend werk, waarin een vérgaande versobering van het kleurpalet ten dienste staat van reeksen met contemplatief, haast sacraal werk. In zijn uit “gesprokkeld schroot” opgebouwde sculpturen kiest hij voor een figuratievere, vertellende vormtaal, hoewel de onderliggende gedachte er een blijft van afwachtende bezinning.
